Switch to English version

Eifelpark

Gondorf, Duitsland

“Deutsche Gemütlichkeit middenin de natuur”

Doorgaans gaat mijn aandacht vooral naar grote themaparken met spectaculaire attracties. Toch is het soms ook de moeite waard om eens een eerder regionaal gefocust amusementspark te bezoeken. Onder dat motto brengen we een mooie zomerse middag door in Eifelpark, een vrijetijdspark in het Duitse gehucht Gondorf. Je vindt Eifelpark op amper vijftig kilometer van de Belgische grens en vanuit Brussel duurt de autorit erheen amper twee uur en dertig minuten. Het hoeft bijgevolg niet te verbazen dat we op de parking heel wat Belgische (en ook Nederlandse) kentekens zien. Maar… wat komen al die toeristen uit de Benelux hier eigenlijk zoeken?

De voornaamste sterkte van Eifelpark is wellicht de veelzijdigheid. Dit is namelijk niet alleen een attractiepark, maar er is eveneens een dierengedeelte. Fervente hikers zullen dan weer graag ontdekken dat je hier heel wat kilometers kan wandelen en dat er flinke hoogteverschillen overbrugd moeten worden. Dat merken we bijvoorbeeld reeds op de parkeerplaats, die op een heuvel aangelegd werd. Het echte klim- en daalfeestje vindt echter binnen de parkgrenzen plaats. Eifelpark bestaat ruwweg uit twee aparte zones: eentje in de vallei en eentje bovenop een heuvel. Tussen beide gebieden ligt een steil wandelpad dat de beschrijving kuitenbijter verdient. Wie minder goed te been (of gewoon lui) is, kan gelukkig vertrouwen op de Eifel-Express. Deze shuttle zorgt op regelmatige tijdstippen voor gemotoriseerd vervoer tussen beide parkgedeelten. Grappig detail: de Eifel-Express wordt voortgetrokken door een tractor en men voorzag een aanhangwagentje waarin eventuele kinderwagens en bolderkarren geplaatst kunnen worden.

Eifelpark pakt op z’n website uit met het feit dat er “meer dan 60 attracties” te vinden zijn. Hoewel dat indrukwekkend klinkt, merken we al snel dat men creatief omgaat met de term attractie. Achter de ingang ligt bijvoorbeeld een wandelboulevard met artistiek (en soms aartslelijk) beschilderde berenstandbeelden en dat is volgens Eifelpark een attractie. Ook een diorama met twee houterig bewegende beren-animatronics geldt als een apart nummertje op de parkmap. Even verderop vinden we dan weer drie glijbanen en een aantal piepkleine kindermolens, die allemaal als een individuele attractie beschouwd worden. 

De eerste ride van formaat die we tegenkomen is nummertje zestien: Eifel-Coaster. Dit is een Wiegand Alpine Coaster, zoals je die tegenwoordig op zovele plekken in Duitsland ziet. Hoewel ik het jammer vind dat ouderwetse rodelbanen steeds zeldzamer worden, is deze moderne variant eigenlijk ook uitstekend. En aangezien de karretjes bij zulke Alpine Coasters vast op de tracks gemonteerd zijn, is deze variant bovendien een stuk veiliger. Met z’n tracklengte van 765 meter is deze Eifel-Coaster trouwens niet al te lang. Toch halen we best een mooie snelheid en genieten we van prima bochtenwerk. Leuk ding!

Het lager gelegen parkgedeelte heeft veel te bieden voor families met jonge kinderen. We vinden hier een trampolinepark, botsboten met ingebouwde waterpistolen (dit blijkt vooral leuk om nietsvermoedende voorbijgangers te verrassen) en Wildwechsel, een leuk gethematiseerde molen met uitdeinende voertuigen. Toch worden ook de thrillseekers niet vergeten. De meest in het oog springende attractie van deze zone is namelijk Platzhirsch, een 50 meter hoge Booster van de Oostenrijkse bouwer Funtime. De motoren van deze machine zijn duidelijk hoorbaar in het hele park en ze verraden dat er behoorlijk wat power in deze attractie zit. Wanneer Platzhirsch begint te draaien, wordt dat meteen bevestigd. De gondels halen immers een topsnelheid van 90 kilometer per uur en inzittenden krijgen krachten van bijna vier keer hun eigen lichaamsgewicht te verwerken. De ride is dus spectaculair, maar een sterke maag is vereist.

Het draait in Eifelpark niet puur om de attracties, maar men heeft ook een vrij uitgebreid Wildpark in de aanbieding. In dat gedeelte zijn heel wat lokale dieren te zien, al spotten we ook een aantal beestjes met een meer exotisch karakter. Naast de uitgebreide collectie herten en everzwijnen zitten hier bijvoorbeeld ook lynxen, bruine beren, alpaca’s en stokstaartjes. De meeste verblijven zijn ruim en werden naadloos geïntegreerd in de bosrijke omgeving van het park, maar er zijn uitzonderingen. Vooral de biotoop van de stokstaartjes katapulteert ons terug naar de jaren tachtig en straalt absoluut geen vrolijkheid uit. Al bij al bezorgt het dierengedeelte me dus gemengde gevoelens.

Een fikse klim brengt ons naar zones die op de parkmap als Bergstation en Bergspielplatz gemarkeerd werden. In eerste instantie is dit een grote (water)speeltuin, al zijn er ook enkele mechanische rides te vinden. Blikvangers zijn de als paddenstoel vermomde Kettenkarussell, doe-het-zelf-vrijevaltoren Eifel-Tower en Drehmoment, een soort hamsterrad waarin je tot een hoogte van 12 meter kan geraken. Toch ben ik vooral gecharmeerd door de zogenaamde Baustellenfahrt. In principe is dit gewoon een simpele rondrit voor kinderen, maar ‘t is vooral de decoratie die deze attractie uniek maakt. De voertuigen zijn namelijk vormgegeven als mini-bulldozers en vrachtwagens, terwijl het traject versierd werd met allerlei objecten die verwijzen naar wegenwerken. Grappig om te zien.

Na de lunch (die naar goede Duitse gewoonte uit Bratwurst mit Pommes bestaat) begeven we ons naar de Piratenplatz. De zone is groot en je vindt er een heleboel attracties, maar qua sfeer is deze Piratenplatz helaas geen hoogvlieger. We ruilen de bosrijke omgeving namelijk in voor een gebied vol beton en veel te brede wandelpaden. Eifelpark creëerde bovendien amper schaduwplekken, wat tijdens een zonnige zomerdag al gauw tot oververhitting leidt. Wie verkoeling zoekt, wendt zich dus maar beter tot de twee waterattracties in dit gebied. Dat zijn Gondorfer Piratenschlacht (een leuk uitziende Splash Battle) en Wildwasserbahn Pirateninsel. Deze log flume reisde ooit langs Duitse kermissen en men deed weinig moeite om dat te camoufleren. Wel integendeel: als ik foto’s van vroeger bekijk, leek Pirateninsel op de kermis zelfs méér thema te hebben dan nu. Desalniettemin is het een fijne waterattractie die exact de afkoeling biedt die we nodig hadden.

Ik hoef geen hele alinea te schrijven over attracties als Krähennest (een familiale vrijevaltoren van Zierer) of Eifler Wasserjagd (een jetskimolen). We botsen echter op één flatride die wel speciale aandacht verdient en dat is Seeräubers Kanonenritt. Deze molen met piratenscheepjes bevindt zich in een twee meter diepe put en aanvankelijk is de reden daarvoor onduidelijk. Wanneer hij begint te draaien, ontdekken we echter dat de inzittenden hun voertuig met behulp van een ingebouwd stuurtje tegen de zijwand kunnen laten rijden. De scheepjes bereiken hiermee een zijwaartse hellingshoek van maar liefst 60 graden, dus het ziet er best spectaculair uit. Op de website van Eifelpark lees ik dat Seeräubers Kanonenritt voorlopig wereldwijd uniek is, maar ik hoop van harte dat constructeur Inno-Heege Freizeittechnik snel andere versies mag afleveren. 

Muizen en wormen… het zijn beestjes die je doorgaans niet in huis wil. In de pretparkwereld denkt men er nochtans anders over, want de Wild Mouse en de Wacky Worm zijn ongelooflijk populaire achtbaanmodellen. Ook Eifelpark kocht ze allebei aan en plaatste ze in het piratengedeelte. Daar gaan ze door het leven als Käpt’n Jacks Wilde Maus en Eifelpark-Blitz. Beide rollercoasters staan op een kaal lapje grond en het thematische aspect beperkt zich tot de gedecoreerde voertuigen. Qua rit valt er echter een verrassing te rapen, want bij Käpt’n Jacks Wilde Maus merken we dat de mid course brakes volledig uitgeschakeld zijn. De karretjes vliegen hier dus aan een verschroeiend tempo door de baan en de typische haarspeldbochten voelen plots wel erg intens aan. 

Het aanbod van de Piratenplatz wordt afgerond door een geïmproviseerde cocktailbar en een cakewalk. We bezoeken beide etablissementen in die specifieke volgorde en dat blijkt alvast een gouden combinatie. Daarna wandelen we verder naar de Westernplatz, om daar vlug te merken dat er voor volwassenen weinig te beleven valt. Dit Far West-gebied bevat botsauto’s, een carrousel, trampolines en een rondrit met mechanische paarden. Leuk voor de kleintjes, maar ons bezoek aan Westernplatz is al vlug afgerond.

We nemen afscheid van Eifelpark en dat doen we met een positief gevoel. Hoewel we hier geen waanzinnige rides of buitengewoon entertainment zagen, moet ik namelijk toegeven dat het park groter en veelzijdiger is dan verwacht. Hoewel dat promopraatje van “meer dan 60 attracties” een beetje overdreven blijkt, is er inderdaad heel wat te beleven. Het wildpark is ruim opgezet en het aantal familieattracties is nauwelijks te tellen. Ik geloof bijgevolg dat een gezin met jonge kinderen zich hier een ganse dag kan vermaken. Voor pretparkfans vormt Eifelpark dan weer een leuke tussenstop onderweg naar andere Duitse parken in de regio.

Ben jij al in Eifelpark geweest? En wat is jouw favoriete attractie? Laat gerust een berichtje achter in het invulveld onderaan deze pagina.