Switch to English version

Europa-Park

Rust, Duitsland

“Het meest complete themapark van Europa”

Van Afrika tot in Amerika. Van op de Himalaya tot in de woestijn. Het is fijn om een stuk van de wereld gezien te hebben, maar is het ook gewoon leuk om thuis te komen. En het woord ‘thuis’ kan duiden op Antwerpen, maar evenzeer op Rust. Ik ben namelijk al vijfentwintig jaar een regelmatige bezoeker van dit Duitse dorpje, waardoor het telkens weer aanvoelt als thuiskomen. De hoofdreden om hier zo vaak heen te reizen, dat is uiteraard Europa-Park. Wat in 1975 een regionaal pretpark met relatief eenvoudige attracties was, groeide tijdens de daaropvolgende decennia uit tot een toeristenmagneet van ongekende proporties. Nu het resort z’n gouden jubileum viert, bestaat het aanbod uit zes indrukwekkende hotels, een gigantisch waterparadijs en een themapark met maar liefst veertien rollercoasters. Het concept blijkt aan te slaan, want deze gigantische entertainmentfabriek trekt inmiddels zowat zes miljoen bezoekers per jaar.

Europa-Park ligt in het zuidwesten van Duitsland, niet ver van het drielandenpunt met Frankrijk en Zwitserland. Voor een gemiddelde Vlaming of Nederlander is dat niet bepaald bij de deur. In het meest optimistische, filevrije scenario duurt de autorit vanuit Antwerpen immers vijfenhalf uur. Een hele tocht dus, maar de wagen lijkt anno 2025 nog steeds de beste vervoersmethode. Want hoewel je eveneens ter plaatse geraakt met vliegtuigen, treinen of (Flix)bussen, leveren die opties doorgaans geen tijdwinst of extra gemak op. Neem dus bij voorkeur de auto én neem je tijd. Want Europa-Park als eendagstrip inplannen? Dat is verre van ideaal. Los van de verre reisafstand is het attractiepark sowieso eerder geschikt voor een tweedaagse. Als er ook een zwempartijtje in waterpark Rulantica op je verlanglijst staat, kan het Europa-Park Resort je zelfs moeiteloos drie dagen entertainen. 

HOTEL RESORT

Slapen nabij de actie is handig en dat beseffen de buren van Europa-Park maar al te goed. Het aantal pensions in Rust is bijgevolg nauwelijks te tellen en ze bieden meestal een gelijkaardig product: een simpele kamer (al dan niet versierd met een flinke brok Duitse kitsch) en een goed ontbijt. Voor de meeste gezinnetjes zijn deze B&B’s ongetwijfeld prima. Toch mag het soms een beetje meer zijn. En dan kan je terecht bij het Europa-Park Resort, dat zich voornamelijk op het luxesegment richt. In 1995 opende El Andaluz als de eerste on-site accommodatie en later zou er een haast Vegas-achtig hotelcomplex ontstaan ten zuiden van het themapark. Verblijven kan tegenwoordig onder andere in een Spaans ridderkasteel, een Portugees klooster of een Scandinavisch museumgebouw. De mooiste verblijfplaatsen zijn in mijn ogen het Romeins gethematiseerde Hotel Colosseo en Hotel Bell Rock, dat je meeneemt naar de kusten van New England. Bell Rock is trouwens ook the place to be voor een hapje eten op (vuur)torenhoog niveau. Je vindt hier namelijk Restaurant Ammolite, dat met twee Michelinsterren bekroond werd.

SPANJE

Dagjesbezoekers betreden Europa-Park langs de Deutsche Allee, een hoofdstraat in Duitse sferen. Verblijfsgasten van de zes on-site hotels starten hun dag dan weer in de Spaanse zone. De parkingang voor hotelgasten is niet bijzonder en van een waanzinnige eerste indruk is er bijgevolg geen sprake. Spectaculaire achtbanen vind je in Spanje evenmin. De belangrijkste attracties zijn hier de hogesnelheidsmolen Feria Swing, interactieve bootjesmolen Kolumbusjolle en de stations van EP-Express en Panoramabahn. Deze monorail en treinrondrit (die er al sinds het prille begin van Europa-Park staat) vormen trouwens handige hulpmiddelen om de aanzienlijke afstanden binnen het park te overbruggen. De treinen rijden frequent en er zijn stops in alle uithoeken van het domein.

OOSTENRIJK

Tiroler Wildwasserbahn en Alpenexpress Enzian zijn klassiekers in het attractieaanbod van Europa-Park, maar in juni 2023 raakten ze allebei zwaar beschadigd door een felle brand. De familie Mack bleef echter niet bij de pakken zitten en begon razendsnel aan de wederopbouw. De diamantgrot van weleer werd daarbij ingeruild voor Zauberschlucht der Diamanten. Dit vernieuwde Alpenlandschap bevindt zich grotendeels in de openlucht en wordt gekenmerkt door steile rotswanden en watervallen. Dankzij een netwerk van kronkelende paadjes, touwbruggen en glijbanen kan je het overigens vanuit heel wat verschillende perspectieven bekijken, en da’s erg tof.

Qua setting werden er grote wijzigingen doorgevoerd, maar qua hardware keerden beide attracties in nagenoeg identieke vorm terug. Tiroler Wildwasserbahn is dus nog steeds een eenvoudige boomstammenbaan met twee drops. Ik had enigszins gehoopt dat Europa-Park de gelegenheid zou aangrijpen om deze log flume wat spectaculairder te maken, maar er is helaas geen spoor van een invertor of derde afdaling. Ook bij Alpenexpress Enzian bleef het baanverloop gelijk. Toch voelt de rit korter en minder intens aan dan vroeger, wat wellicht aan het ontbreken van die donkere tunnelpassage te wijten is. Ik wil hiermee niet beweren dat Alpenexpress 1.0 een grote thrill was, maar de duisternis van de diamantgrot zorgde wel voor wat extra spanning. Helaas moet ik dus bekennen dat de oude Alpenexpress m’n voorkeur krijgt.

Hoewel Alpenexpress en de wildwaterbaan de blikvangers van het Oostenrijkse themagebied zijn, is er meer te beleven. Je vindt hier onder andere een klassieke zweefmolen, het gigantische Seehaus Restaurant en Josefinas Kaiserliche Zauberreise. Deze rondvaart ging tot 2022 door het leven als de Afrikaans gethematiseerde Dschungel-Floßfahrt, maar de stereotiepe uitbeeldingen stonden de laatste jaren (terecht) ter discussie. Daarom werd het Afrikaanse thema ingeruild voor Sissi-achtige decors, buxushagen, een overdosis fonteinen en gloednieuwe bootjes. Een topattractie werd Josefinas Kaiserliche Zauberreise daardoor niet. Toch is de ombouw, op z’n minst, een verbetering te noemen. Volgens de oorspronkelijke concepten zou er overigens een paleisachtig stationsgebouw moeten verrijzen, al is het voorlopig onduidelijk of dat plan ooit uitgevoerd gaat worden.

KÖNIGREICH DER MINIMOYS

Na onze keizerlijke rondvaart wandelen we richting Königreich der Minimoys. Deze minizone bevindt zich middenin het sprookjesbos van Europa-Park, dat in het begin duidelijk wat punch miste. Die punch werd in 2014 echter geleverd door Arthur, een van de duurste attracties die het park ooit bouwde. Of Arthur z’n prijskaartje waard was? In mijn ogen wel. Hoewel deze attractie de typische B-animatronics van Europa-Park bevat, is de sfeerschepping namelijk uitstekend. De scène-opbouw is leuk, de onboard audio is fantastisch en ik krijg telkens kippenvel wanneer we boven de centrale hal zweven. Mack Rides toont met Arthur bovendien dat het inmiddels bij de beste attractiebouwers van deze planeet hoort. De voertuigen zitten comfortabel en de draaibewegingen zijn ongelooflijk soepel. Wat mij betreft mag je Arthur dus bij de blikvangers van Europa-Park rekenen.

ENGELAND & IERLAND

De westelijke helft van Europa-Park grenst rechtstreeks aan de achtertuintjes van dorpsbewoners. Om de inwoners van Rust hun… tja… rust te gunnen, staan er hier logischerwijs geen luide of sensationele attracties. Je merkt dit bijvoorbeeld in de Engelse en Ierse themagebieden, die vooral op gezinnen met jonge kinderen gefocust zijn. Ik ga er in dit report tamelijk snel aan voorbij, maar dat wil niet zeggen dat deze zones niks te betekenen hebben. Blikvangers in deze parkgedeeltes zijn de Londense Crazy Taxi (een Demolition Derby van Zamperla), Ba-a-a Express (veruit de kleinste achtbaan van Europa-Park) en de honderd jaar oude British Carousel.

DUITSLAND

Van een honderd jaar oude draaimolen naar een zeshonderd jaar oud kasteel: Schloß Balthasar. Dit historische slot en de bijhorende siertuinen liggen een beetje afgelegen aan de rand van het domein, waardoor slechts een minderheid van de parkbezoekers ze ontdekt. Toch is dit een charmant en fotogeniek stukje Europa-Park, dat zelfs tijdens de allerdrukste zomerdagen een welgekomen relax-moment biedt. Achter de gevels van het pastelgele kasteel vind je tegenwoordig trouwens een uitstekend, doch prijzig à-la-carterestaurant.

Zowat iedereen droomde er wel ‘ns van om te kunnen vliegen. Het is dus niet verwonderlijk dat er heel wat pretparkattracties op dat thema gebaseerd zijn. Wanneer we specifiek in Europa-Park zoeken, vinden we bijvoorbeeld een tweetal vliegtuigmolens, de Liechtensteiner Ballonfahrt en de Italiaanse Volo da Vinci. De attractie die het vlieggevoel het dichtst benadert, is echter Voletarium. Toen Europa-Park dit Flying Theatre presenteerde, werd meteen duidelijk dat er een flink budget uitgetrokken was. Men thematiseerde het reusachtige gebouw namelijk langs alle kanten en aan de attractie-ingang ontstond een gezellig Duits pleintje. Bovendien pronkt Voletarium met de knapste gethematiseerde wachtruimte van het hele park en IMAscore werd ingeschakeld voor de muzikale begeleiding. Kan Voletarium de strijd met Disney’s soortgelijke Soarin’ aangaan? Ja en nee. Langs de ene kant heeft Voletarium duidelijk een knappere aankleding en de beeldkwaliteit is ongeëvenaard. Langs de andere kant pronkt Disney met een hipper ritsysteem, mooiere bestemmingen en een superieure soundtrack.

ITALIË

Europa-Park is niet alleen trots op z’n attracties, maar ook op het showaanbod. Het park telt heel wat verschillende theaters en de voorstellingen wijzigen regelmatig. In 2025 zien we bij deze shows bijvoorbeeld regelmatig verwijzingen naar de aankomende bioscoopfilm rond parkmascottes Ed & Edda, maar ook het vijftigste jubileumjaar gaat niet onopgemerkt voorbij. In het Italiaanse Europa-Park Teatro speelt immers Big Moments, een voorstelling die opgebouwd werd rondom sleutelmomenten in de geschiedenis van het park. En hoewel ik de shows van Europa-Park vaak als een beetje fout en kitscherig ervaar, worden we hier zeer aangenaam verrast. Big Moments trakteert ons op sterke live zang, indrukwekkende acrobatie én een dansnummer dat een ode aan de onsterfelijke soundtrack van Euro-Mir brengt.

Italië was het allereerste volwaardige themagebied van Europa-Park. Maar ondanks het feit dat deze zone al sinds 1982 bestaat, komt het niet oubollig over. Het park schenkt de laatste jaren namelijk opvallend veel aandacht aan het heropwaarderen van oude klassiekers. In 2024 werd het klassieke Geisterschloß bijvoorbeeld nog omgetoverd tot Castello dei Medici. Het exterieur veranderde nauwelijks en het ritsysteem werd behouden, maar de andere elementen van deze attractie werden wel aangepast. Men friste bijvoorbeeld de voorshow op (al blijft het jammer dat die rechtstreeks op Disney’s Haunted Mansion gebaseerd werd) en men zorgde voor meer coherentie tussen de verschillende darkride-scènes. Hoewel ik Castello dei Medici na deze update heus nog geen topattractie durf noemen, is het duidelijk een verbetering ten opzichte van de oude situatie. Laat ons hopen dat de aangrenzende familie-darkride Piccolo Mondo snel een vergelijkbare verbouwing ondergaat.

FRANKRIJK

Na een bezoekje aan Magic Cinema 4D (waar de bijzonder leuke film Nachts Im Park te zien is) wagen we ons aan een rollercoaster die de skyline van Europa-Park domineert. Met z’n hoogte van 73 meter is Silver Star een van Europa’s hoogste achtbanen en dankzij de lengte van 1.620 meter mag hij zichzelf eveneens de langste rollercoaster van het Europese vasteland noemen. Het hoeft niet te verbazen dat een baan met zulk cijfermateriaal behoorlijk wat sensatie oplevert. Ik weet dat Silver Star door sommige fans als tam en saai bestempeld wordt, maar ik kan mezelf daar helemaal niet in vinden. De eerste afdaling is immers heerlijk en iedere daaropvolgende heuvel levert een flinke dosis airtime. Ervaren bezoekers zullen trouwens merken dat het jarenlange sponsorcontract met Mercedes geruisloos uitdoofde. En er is nog meer verandering op komst, want vanaf 2026 zal Silver Star onderdeel uitmaken van een nieuwe Monegaskische themazone.

Fun fact: de Franse themazone is ook gewoon vanuit het echte Frankrijk zichtbaar, want je vindt hier drie erg opvallende attracties. Naast Silver Star zijn dat de 75 meter hoge Euro-Tower en de zilveren bol van Eurosat CanCan Coaster. Deze overdekte achtbaan staat er al sinds 1989, maar kreeg in 2018 een welverdiende opknapbeurt. Het nogal brute baanverloop werd daarbij ingeruild voor een heerlijk soepele ervaring, inclusief twee verrassende momenten van airtime. Ook qua setting ging de baan er trouwens aanzienlijk op vooruit. De wachtruimte en het station brengen je tegenwoordig in de sferen van Moulin Rouge, terwijl de eigenlijke rollercoaster een wilde rit door het nachtelijke Parijs simuleert. Hoewel je van CanCan Coaster geen al te grote thrill mag verwachten, zou ik ‘m bij de beste indoor coasters van Europa durven rekenen. Onder CanCan Coaster verstopte Europa-Park trouwens een darkride, al spreekt die minder tot de verbeelding dan z’n bovenbuur. Madame Freudenreich Curiosités is een trage rondrit zonder hoogtepunt. En een schattig oud vrouwtje met dino-huisdieren? Ik ga zelfs geen moeite doen om die verhaallijn te begrijpen…

ZWITSERLAND

In Europa-Park worden tegenwoordig zeventien Europese landen uitgebeeld. Toch wil ik je afraden om je kind hier een lesje aardrijkskunde te geven. Hij/zij zou immers ten onrechte leren dat Portugal vlak naast IJsland ligt en dat je vanuit Kroatië rechtstreeks Rusland binnenwandelt. Toch is de geografische indeling van het park niet overal verkeerd. Naast het Franse themagebied vinden we namelijk Zwitserland. Deze zone is relatief klein, maar bevat wel twee populaire familieachtbanen. Nummer één is Schweizer Bobbahn, die met zijn 40 levensjaren de oudste operationele coaster van het park is. De ride heeft z’n looks mee, want hij werd prachtig verweven met het Zwitserse bergdorpje. Toch is het een van mijn minst geliefde achtbanen in Europa-Park, wat voornamelijk aan de korte rit te wijten is. Vanaf de top van de lift duurt het amper veertig seconden om de eindrem te bereiken, waardoor Schweizer Bobbahn zeker geen blijvende indruk nalaat. De langere versies van Parc Astérix en Heide Park zijn in mijn ogen veel interessanter.

Schweizer Achterbahn nummer zwei ist Matterhorn Blitz, een Wild Mouse van Mack Rides. Dit attractietype vind je letterlijk overal ter wereld, maar Europa-Park deed er alles aan om deze versie te doen uitblinken. Ten eerste gaan de operations hier erg vlot, waardoor de capaciteit opmerkelijk hoger ligt dan bij soortgelijke installaties. Ten tweede zorgde men voor een sterk uitgewerkt boerderijthema, inclusief een soundtrack die moeilijk uit je hoofd te krijgen is. Ten slotte levert Matterhorn Blitz dankzij de verticale lift en diepe first drop heel wat fun, waardoor ik ‘m bij de betere installaties in z’n soort reken.

GRIEKENLAND

Als je na die ritten op Schweizer Bobbahn en Matterhorn Blitz nog niet genoeg familiaal coastervermaak beleefde, kan je even verderop nog terecht bij Pegasus. De rijen zijn er haast altijd kort en Pegasus is dus een handige attractie om op een drukke dag even tussendoor te doen. Enerzijds is dat mooi meegenomen, anderzijds blijf ik het jammer vinden dat de deze baan weinig populariteit geniet. Toch is het niet verwonderlijk dat het grote publiek Pegasus links laat liggen, want de ride bevindt zich in een godvergeten uithoek van het park.

Pegasus is tof, maar het is de B-artiest op het Griekse podium. De hoofdrol in dit themagedeelte wordt namelijk gespeeld door waterachtbaan Poseidon. Vanuit visueel standpunt is dit misschien wel mijn favoriete attractie van Europa-Park. Dat is niet alleen te danken aan het imposante stationsgebouw en de prachtig aangelegde wachtruimte, maar ook de fijne dynamiek die Poseidon naar het Griekse themagebied brengt. Je mag me dus gerust een hele namiddag op een zonnig terrasje met uitzicht op deze attractie zetten; kijken naar Poseidon gaat niet vervelen. Ook qua rit kan ik Poseidon wel appreciëren. Hoewel het eerste achtbaangedeelte een tamelijk rammelend verloop kent, heeft deze ride namelijk een ontzettend hoog fungehalte. De ritduur is best lang en de splash-momenten zijn net verfrissend genoeg voor een zonnige lentedag.

Aan de oevers van het Poseidon-meer ligt het Griekse dorp Mykonos en achter de witte gevels bevinden zich twee attracties. Dat zijn het draaiende huis Fluch der Kassandra (dat ondanks z’n briljante soundtrack zeer matig presteert) en Abenteuer Atlantis. Deze interactieve darkride opende in 2007 en was Europa-Parks antwoord op de Buzz Lightyear-attracties in de Disney-parken. Je ziet bijgevolg duidelijke gelijkenissen in de voertuigen en de laserpistolen, maar Abenteuer Atlantis blijkt wel een stuk simpeler. Je hoeft er gelukkig zelden langer dan vijf minuten voor in de rij te staan.

KROATIË

Griekenland vloeit naadloos over in een ander zuiders themagebied: Kroatië. Hoewel de zone vorig jaar aan het publiek gepresenteerd werd, moeten er zelfs in 2025 nog een paar puntjes op de i gezet worden. We spotten bijvoorbeeld nog steeds toiletcontainers, tijdelijk geplaatste foodtrucks en een attractie met een nogal goedkope uitstraling: Nikola Tesla’s Beautiful Croatia. Dit is een filmcompilatie waarin Nikola Tesla de meest schilderachtige plekjes van zijn geboorteland in de schijnwerpers zet. Het lijkt bijgevolg een aflevering van Vlaanderen Vakantieland op een 360° scherm, en in mijn ogen levert deze voorstelling geen enkele meerwaarde. Gelukkig zien we Nikola Tesla ook bij attractie nummer twee terug. En die attractie is, op z’n zachtst gezegd, minder slaapverwekkend.

Europa-Parks thrill-trio bestond tijdens het afgelopen decennium uit Silver Star, Blue Fire en Wodan. Dit trio werd in 2024 uitgebreid tot een kwartet dankzij Voltron Nevera. De thematische omkadering van deze thrill-coaster verdient alvast een positieve vermelding. Het station vormt een prachtige blikvanger en ook de wachtrij is interessant. De outdoor-wachtruimte bevat bijvoorbeeld een paar indrukwekkende thematische elementen en geeft een leuk uitzicht op de eerste inversie. Vervolgens belanden we in een donkere en nogal mysterieuze stationshal, waar we letterlijk ogen tekortkomen. Er staat een audio-animatronic van Nikola Tesla en vertrekkende voertuigen worden op een heel toffe manier in de spotlights gezet. Het leukste effect is ergens ter hoogte van het plafond te zien/horen, maar ontdek dat vooral zelf.

Voltron is de meest vernuftige rollercoaster van Europa-Park en misschien zelfs van het hele continent. Mack Rides combineerde al z’n opgebouwde expertise en kwam op de proppen met een 1.400 meter lange lay-out vol lanceringen, inversies en heftig bochtenwerk. Mack integreerde eveneens een aantal elementen die nog nergens anders (of althans niet op deze schaal) te zien waren. Als achtbaannerd is het vooral schitterend om te zien hoe creatief men omging met bloksecties, wat Voltron in staat stelt om iedere 36 seconden een trein te dispatchen. En de rit? Die is in tachtig procent van de gevallen fantastisch, maar het blijkt afhankelijk van de zitplaats die je toegewezen krijgt. Op de eerste rij beleefde ik een van de allerbeste achtbaan-ervaringen van Europa, terwijl een rit op rij vier me met barstende hoofdpijn deed uitstappen. Hoewel het opvalt dat de treinen in 2025 over het algemeen soepeler rijden dan tijdens het openingsjaar, is de perfectie dus nog niet bereikt.

RUSLAND

Als er één ding is dat de rollercoasters van Europa-Park met elkaar gemeen hebben, is het wel de torenhoge capaciteit. Silver Star en Blue Fire kunnen in theorie ruim 1.700 passagiers per uur verwerken, terwijl Voltron ieder uur ongeveer 1.600 personen vervoert. Even verderop vinden we nog zo’n achtbaan waarbij de rij aan een extreem vlot tempo blijft doorschuiven: Euro-Mir. Toch is niet de capaciteit, maar wel de soundtrack het meest legendarische onderdeel van deze attractie. Iedereen die ooit een ritje op deze spinning coaster maakte, weet ongetwijfeld waar het over gaat. Ik zou die beat uit de jaren ’90 niet meer kunnen missen, maar ik moet toegeven dat niet elk onderdeel van Euro-Mir de tand des tijds zo goed doorstaan heeft. De wachtruimte is lelijk, het station kan een opfrisbeurt gebruiken en ook qua ritervaring is er ruimte voor verbetering. Het lijkt wel alsof de baan elk jaar bruter wordt en vooral tijdens de achterwaartse passages ervaar ik dat als storend. Als ik zie wat een fantastisch werk Europa-Park leverde bij de renovatie van Eurosat, dan geloof ik dat Euro-Mir een gelijkaardige ingreep verdient.

LUXEMBURG

Europa-Park bouwde tijdens de afgelopen vijftig jaar meerdere briljante achtbanen, waterattracties en themahotels. Het lijkt evident dat het gouden jubileum dan ook met een fantastische nieuwigheid gevierd wordt, toch? Jammer genoeg gebeurde dat niet, want de pas geopende Grand Prix EDventure blijkt een van de zwakste toevoegingen in de recente geschiedenis van het park. Deze interactieve shooter-attractie bevindt zich onder het populaire FoodLoop-restaurant en maakt op een slimme manier gebruik van de beperkte ruimte. Toch voelen we dat de techniek van dit zogenaamde Gameplay-Theater nog lang niet op punt staat. De laserpistolen werken niet naar behoren en het blijft tevergeefs wachten op een climax in de scènes. Bovendien vind ik het exterieur van EDventure niet bepaald een hoogvlieger. Hoewel ik in een vorig verslag schreef dat het Luxemburgse plein snakte naar een opfrisbeurt, oogt deze nieuwe situatie gewoonweg te schreeuwerig en goedkoop.

NEDERLAND

Wij Belgen wachten al een hele poos op een themagebied dat ons land vertegenwoordigt in Europa-Park. Tevergeefs. Hoewel men de laatste jaren zelfs zones wijdde aan Luxemburg en Liechtenstein (of all places…), blijft ons Belgenlandje schitteren in afwezigheid. Onze noorderburen, daarentegen, zijn al sinds 1987 present in Rust. De Nederlanders kregen onder andere een koffiekopjesmolen in Delfts blauw en een poffertjeskraam, maar de hoofdattractie is een darkride. Ik heb het natuurlijk over Piraten in Batavia, die achter een Hollandse gevelrij verscholen ligt. De meeste darkrides van Europa-Park kunnen geen schoonheidsprijzen in de wacht slepen, maar dit is de uitzondering. Ik hou van de exotiek in de jungle-scène, het Aziatische paaldorp werd oogstrelend uitgewerkt en de sterrenhemel boven Batavia creëert een dromerig tafereel. Ik geef toe dat de audio-animatronics niet van topniveau zijn, maar in z’n geheel is Piraten in Batavia een steengoede attractie. Ik hoop van ganser harte dat Europa-Park nooit meer een attractie in vlammen op ziet gaan, zoals dat gebeurde bij de originele Piraten in Batavia. Maar laat ons eerlijk zijn: zonder die verwoestende brand had er vandaag wellicht geen hoogwaardige darkride in Rust gestaan. Die ramp heeft uiteindelijk dus best een positief gevolg, als je het mij vraagt.

SCANDINAVIË

De noodlottige brand van 26 mei 2018 legde niet alleen Piraten in Batavia in de as. Ook het aangrenzende Scandinavische straatje moest eraan geloven, maar nogmaals bracht Europa-Park er een verbeterde versie voor terug. De geveltjes zijn gedetailleerder dan voorheen en bovendien integreerde men een nieuwe attractie in de kelders van het gebied. Snorri Touren is een kleinschalige darkride die zich afspeelt in de wereld van Rulantica, het waterpark van Europa-Park. Je kan het dus beschouwen als een dure reclamestunt, al kan ik Snorri Touren best appreciëren. De scènes zijn simpel, maar hun kleurrijke vormgeving werkt wellicht prima voor kinderen. Bovendien heeft octopusje Snorri zo’n enorme aaibaarheidsfactor dat je zijn persoonlijke attractie eigenlijk moeilijk kan haten.

Snorri Touren is schattig, maar de blikvanger van de Scandinavische zone is Fjord Rafting. Omwille van zijn onvoorspelbare natheid is dit een attractie die ik zelden doe. Als mijn reisgezelschap zich wel aan deze rapid river wil wagen, stoort me dat echter niet. Terwijl zij in de wachtrij staan, geniet ik namelijk van het visuele entertainment dat de befaamde waterbommen opleveren. Voor één euro mag iedere passant hier schaamteloos de inzittenden van de raftingbaan plagen. Als je op het correcte moment drukt, dan zorg je ervoor dat er alweer zes (on)gelukkigen hun dag kletsnat verderzetten. Het is topvermaak en tijdens hete zomerdagen is Fjord Rafting natuurlijk sowieso een heuse publieksmagneet. Deze rapid river slingert oogstrelend door het Scandinavische themagebied, hij biedt een lange rit en de kans op verkoeling is reëel. Dat geldt trouwens zowel met als zonder voltreffer bij de waterbommen.

IJSLAND

De Franse en Kroatische themagebieden vormen geduchte concurrentie, maar het epicentrum van Europa-Parks thrill-segment blijft in mijn ogen IJsland. Dit is namelijk de thuishaven van een ijzersterk achtbaanduo. Het eerste lid van dit tweetal is Blue Fire Megacoaster. Toen Blue Fire in 2009 opende, bracht hij voor ‘t eerst een lancering en inversies naar Europa-Park. Zestien jaar later leven we in het tijdperk van Voltron, die heftiger accelereert en meer inversies telt. Toch vind ik niet dat Blue Fire daardoor overbodig werd. De treinen bollen nog steeds heerlijk soepel, de lay-out bevat voldoende variatie en de afsluitende in-line twist blijft ook na honderd ritten ronduit heftig. Het rotsachtige landschap creëert ten slotte een mooie meerwaarde en ik vind Blue Fire dus nog steeds een juweel van een achtbaan. Toch blijft er een pijnpunt aan deze ride verbonden en dat is de lelijke fabriekshal die ernaast staat. Het uiterlijk van deze Blue Fire Dome clasht enorm met de vormgeving van het IJslandse dorpje, dus ik zie dit gedrocht liefst in z’n geheel verdwijnen. 

Vanaf de uitgang van Blue Fire hoef je slechts dertig seconden te wandelen om de volgende coaster te bereiken. Dat is Wodan – Timburcoaster, een kolossale houten achtbaan. Het valt meteen op dat Europa-Park bij deze attractie niet bespaarde op thema. De toegangspoort lijkt uit een epische film weggeplukt, de wachtruimte oogt fantastisch en blijkbaar kan je ook zonder IMAscore een indrukwekkende soundtrack creëren. De eerste indruk is bijgevolg subliem en het goede nieuws houdt daar niet op. Sterker nog… wanneer je (met enig geluk) naar rij twaalf wordt verwezen, sta je zomaar klaar voor een van Europa’s allerbeste achtbaanervaringen. De eerste afdaling sleurt je met brute kracht naar beneden, waarna je aan een hoog tempo verder blijft razen. Adempauzes? Die zijn er tijdens deze rit nauwelijks. Houten achtbanen van GCI hebben allemaal een zeker out-of-control-gevoel, maar bij Wodan gaat het nog een stap verder. Ik beschouw dit ruige karakter echter niet als een minpunt, want dit is hoe een houten achtbaan hoort te zijn. Hier werd uitstekend werk geleverd door Great Coasters International en Europa-Park.

PORTUGAL

De splash battle in het IJslandse themagebied is oogstrelend mooi, maar trekt nauwelijks bezoekers. De meesten zoeken het waterplezier liever in Portugal, waar Atlantica SuperSplash haast alle aandacht opeist. Het Portugese themagebied werd helaas nooit uitgebouwd tot een volwaardige zone, maar de hoofdattractie is wel een vaste waarde geworden in het aanbod van Europa-Park. Ondanks zijn voorspelbare lay-out ziet Atlantica er indrukwekkend uit, wat mede aan het imposante stationsgebouw en de prachtige Santa Marian te danken is. Bovenop dat schip vind je trouwens de Magellan Lounge. Deze zomerse bar schenkt verfrissende cocktails en biedt een excellent uitzicht op de splashende boten van Atlantica.

Er werden in dit report een veertigtal attracties vernoemd, maar dat is nog niet de helft van het totale assortiment. Want als we de website van Europa-Park mogen geloven, zijn er in totaal ruim honderd attracties en shows te beleven. En hoewel heus niet elke schakel in dat aanbod even fantastisch is, beschouw ik deze overdaad wel als een sterkte. Hier vloeit namelijk uit voort dat je zelfs tijdens de allerdrukste dagen altijd wel een darkride, bootvaart of molen zonder wachttijd vindt. Hetzelfde principe geldt overigens bij de horeca. Bij de populaire restaurants zal er rond het middaguur ongetwijfeld veel volk opdagen, maar er zijn zoveel (vaak goed verscholen) plekken waar je op datzelfde moment veel sneller aan een hapje geraakt. Kwalitatief levert het F&B-segment van Europa-Park bovendien een prima prestatie, al gingen de prijzen tijdens de afgelopen jaren wel voelbaar de hoogte in.

Een rondje op de monorail, een Aperol op het terras van Chez Marianne en twee extra ritjes Voltron. Het is geen straf om tien uren onafgebroken in dit park door te brengen. Het is evenmin een straf om dat twee dagen na elkaar te doen, want Europa-Park blijft een themapark naar mijn hart. Dat is niet alleen te danken aan het enorme aantal rollercoasters en de sterke waterattracties, maar ook aan ‘t feit dat ik mezelf in Europa-Park oprecht welkom voel. Men doet hier bijvoorbeeld z’n uiterste best om wachttijden voor attracties en horeca tot een minimum te beperken. Daarnaast worden de openingstijden van het park (zelfs bij geringe drukte) vaak verlengd, wat de mogelijkheid creëert om enkele extra achtbaanritjes te maken.

Ik moet toegeven dat Europa-Park op weinig vlakken de allerbeste leerling van de klas is. Er zijn immers Europese pretparken met betere darkrides, knappere thema’s en vriendelijker personeel. Toch scoort Europa-Park op al die vlakken wel een ruime voldoende, waardoor men aan de eindmeet alsnog meedingt naar de medailles. Wanneer je ook het solide restaurantaanbod en de razend knappe hotels in rekening brengt, besef je dat dit resort een vakantiegevoel van de bovenste plank garandeert. Het park blinkt bovendien uit op het vlak van efficiëntie en men verbetert zichzelf jaar na jaar. Ik kan alleen maar besluiten dat ik hier elke keer ontzettend geniet en het zou me verbazen als dat ooit verandert. Ik zeg dus tschüss, Europa-Park, en graag tot snel. Het was alweer fan-tas-tisch.