Zion National Park

“Een blitzbezoek aan Zion National Park en het beroemde Angels Landing”

Het is woensdag 4 april 2012 en we worden wakker in Mandalay Bay. Niet de originele versie in Myanmar, maar wel het goudkleurige casino-resort op Las Vegas Boulevard. En je weet het of je weet het niet, maar Vegas is leuk. Ongelooflijk leuk, zelfs. Je ziet hier dingen die je nergens anders ziet, je eet meer dan je gewoonlijk doet en de alcohol vloeit hier rijkelijker dan in andere wereldsteden. Toch is Vegas meer dan een gok- en drankparadijs op steroïden; het is ook de ideale uitvalsbasis om een hoop natuurschoon te zien.

Het westen van de Verenigde Staten is bezaaid met beroemde National Parks en sommige daarvan liggen op relatief korte afstand van elkaar. Als klassieke toerist combineer je een reis naar Vegas bijvoorbeeld met een dagtripje naar de Grand Canyon. Die legendarische kloof is sowieso een bezoekje waard, maar ik zag ‘m in 2008 al. Daarom opteren we tijdens deze reis voor twee andere parken. Morgen gaan we naar Bryce Canyon National Park en vandaag trekken we onze stapschoenen aan in Zion National Park.

De autorit tussen Las Vegas en Zion National Park neemt ongeveer drie uur in beslag. In die tijd doorkruis je de staten Nevada, Arizona en Utah en saai zijn de uitzichten helemaal niet. Vooral de grensovergang tussen Nevada en Arizona is omgeven door een heel indrukwekkend rotsmassief.

De autorit op zich is al een visueel snoepje, maar de echte fun begint natuurlijk pas wanneer je ter plaatse bent. In Zion National Park opteren we voor de trail Angels Landing, die je naar de top van de gelijknamige heuvel brengt. Tijdens deze wandeling leg je zo’n vier kilometer af en het hoogteverschil bedraagt ongeveer 350 meter. Angels Landing is een van de populairste trails binnen het park, maar wordt meteen ook bij de zwaardere exemplaren gerekend. Je krijgt tijdens de klim namelijk te maken met dreigende dieptes en stevige offroad-gedeelten. Tof, denk ik dan, dat wil ik doen!

We werken in Zion National Park aan onze conditie – voor zover die bestaat – en we hebben er zin in. Zie je die mooie bergtop in’t midden van de volgende foto? Dat is Angels Landing en wij gaan naar de top. Of althans, dat is ons plan voor vanmiddag.

Wanneer bezoekers nog denken dat Angels Landing just another walk in the park (pun intended) is, overtuigt de signalisatie hen van het tegendeel. Angels Landing is ontzettend populair en vrij toegankelijk, maar helemaal risicovrij is deze hike niet.

Tijdens de namiddag ligt een groot deel van de wandelroute in de volle zon. In het voor- en najaar is dat niet zo’n probleem, maar tijdens de heetste zomermaanden kan je hier best rekening mee houden.

De klim begint als een vrij normale wandeling met variërende steiltegraden. Tijdens de tweede helft wordt het echter allemaal wat avontuurlijker. Hoe hoger je geraakt, hoe feller je moet klimmen met behulp van dit soort kettingen.

Onderstaande foto werd genomen vanaf Scout Lookout, een kleine vlakte tussen twee zware delen van de klim. Wie de klim wil vervolledigen, doet dat via de smalle bergflank op deze foto. Een heel aantal mensen zagen we hier afhaken… en maar goed ook. Over deze smalle klif moet je immers zowel heen- als teruglopen, wat tijdens drukkere dagen ongetwijfeld tot opstoppingen leidt.

Het is behoorlijk sensationeel om op enkele centimeters van de afgrond te hiken en klimmen. Het einde is trouwens in zicht… daarboven.

En voor je het weet, sta je op het allerhoogste puntje van Angels Landing. We deden er ongeveer anderhalf uur over om boven te geraken en krijgen daar een waanzinnig panorama voor terug.

Deze bende Aziaten heeft ons tijdens de klim regelmatig opgehouden. Omdat ze zo grappig waren, verdienen ze stiekem toch een plaatje in dit album. Well done, guys.

Op de heenweg ervoer ik vooral de steiltegraad als een uitdaging, maar de afdaling is zo mogelijk nog spectaculairder. Dit is zo omdat je oog voortdurend op de diepe afgronden naast de wandelroute gefocust is. Doordat wij pas ‘s namiddags aan de klim begonnen, is het gelukkig lekker rustig tijdens de terugweg. Er zijn nauwelijks tegenliggers en dat maakt het hiken net wat relaxter.

Ondertussen ligt dit gedeelte van het wandelpad al in de schaduw, maar tijdens de klim was het hier puffen en zweten in de volle zon. Het zigzaggen kennen we overigens vanuit wachtruimtes in pretparken, maar hier voelt dat gelukkig een heel stuk minder saai aan.

De langzaam ondergaande zon en de schaduwpartijen maken het uitzicht op Zion Canyon nog wat oogstrelender. Graag hadden we nog een andere wandeling ondernomen, maar de tijd is daar helaas te beperkt voor. Volgens sommige reiswebsites zou een hike met de naam The Narrows de allermooiste natuurpracht van het hele park bevatten. Ik kan het noch bevestigen, noch ontkennen, maar ik beloof dat we hier volgende keer beslist tijd voor uittrekken.

Kan jij een klim naar de top van Angels Landing aan? Hoogstwaarschijnlijk wel. Nick en ik zijn allebei geen grote sporters en toch overleefden we deze hike zonder kleerscheuren. De waarschuwingsborden zijn in mijn ogen dus gedeeltelijk te definiëren als bangmakerij, maar een sensationele wandeling is het zonder twijfel. Het kost aardig wat zweetdruppels om onder een brandende zon naar boven te klauteren, maar Angels Landing trakteert je wel op onbetaalbare vergezichten. Heb je enkele uurtjes te besteden in Zion National Park en hou je wel van een uitdaging? Ja, dan ben je hier aan het goede adres.